SANCILI ZAMANLAR

Zaman her acıya ilaçtır denir. Doğru... Ama nasıl bir ilaç, bu ilaç acılarımızın dindirilmesinde ne kadar etkili oluyor. Bizler yaşadığımız olayları zamanla sindiriyor ve hafızamızda unutmaya çalıştığımız köşelere atmaya çalışıyoruz. Ama öyle bir dönemdeyiz ki herkesten kuşku duyar ve kimselere güvenmez olduk.
En önemlisi sahip olduğumuz değerleri göremez olduk.
Kendi elimizle iktidara getirdiğimiz kişileri seçtiğimizi bile inkar ediyoruz.

Yapılan tüm hakzılıklara bir çocuk gibi gözümüzü yumarak üzerinden zaman geçmesini yada gündeme başka şeylerin gelerek bizi rahatsız eden konuların arka plana atılmasını bekliyoruz. Görmezden geldiklerimiz bizi teğet geçip hiçbir şekilde etkilemeyecekmiş gibi.

Günümüz şartlarında zor koşullara maruz kalmış çok sayıda çocuk var. Bunlardan bazıları zor durumda hayatlarını idam ettirebilmek için izinsiz aldıkları bir ekmek yüzünden hayatlarını ıslah evlerinde geçirmek zorunda kalıyorlar.

Yaptıkları şeyin doğru olduğunu savunmuyorum ama bilinçsizce yaptıkları tek bir hata yüzünden bir ömür bedel ödemek zorunda bırakılıyorlar...

Oysaki iktidardaki kişiler kendi çocuklarımızı hayata tutundurup bizlere kazandırmaya çalışmak yerine, bu vatanı hayatları pahasına korumak ugruna katledilmiş şehitlerimizin katillerini bizlere kazandırmaya çalışıyorlar.

İktidarın yürütmüş olduğu bu politika hangi birimizin ilkelerine uyuyor?