Bazen hayatı o kadar hızlı yaşıyoruz ki arkamızda bıraktılarımızı ya da görmezden geldiğimiz kişileri hiç farketmiyoruz. Günlük yaşantımızda bir yerlere yetişmekten veya bir şeyleri halletmekten başka yaptığımız hiçbir şey yok.
Bir yerlere koştururken kendimiz ya da görmezden geldiklerimiz için bir dakikalğına çevremize şöyle bir göz atmaya ne dersiniz? Ama gerçekten bir şeyleri düzeltmek ya da bir yerden tutmak amacıyla kendimize bir dakika izin verelim. Ozaman seslerini duymamazlıktan geldiğimiz bir çok kimsesiz çocuğun etrafımızda olduğunu farkedicez. Eminim günlük hayatımızda bir kaç saatten fazla suratını çekemem dediğiniz bir çok insan vardır. Bu patronunuz, iş arkadaşlarınız yada hocalarınız bile olabilir. Oysa kendi seçimleri dahilinde olmadan Yetiştirme Yurtlarında kalan birçok kardeşimiz var. Bunlar hergun aynı iki görevliden başka kimsenin yüzünü görmüyorlar. Arada bir tek tük giden ziyaretçiler hariç...
Gittiğiniz zaman onların ilgiye ve sevgiye ne kadar muhtaç olduklarını size anne, baba yada abi, abla demelerinden ilk beş dakikada anlayacaksınız.
Gelin kendimize bir mola anlara da bir şans verelim ve artık onlarında hayatlarımızda var olduğunu aklımızdan çıkarmayalım...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder